Texto íntegro de 'Musas do metal', de Déborah Vukušić, gañadora do VII Torneo de Dramaturxia

AUTORA dorme sobre o ordenador. Calíope, senta diante dela cunha coroa de loureiro e o ordenador.

CALÍOPE: Seguinte. Seguinte! SEGUINTE!

A Autora esperta do susto. Flipa ao ver onde está.

CALÍOPE: Benvida ao Olimpo. En que lle podo axudar?

AUTORA: Boas… quería poñer unha reclamación.

CALÍOPE: Esta é a ventana das musas, para as solicitudes de ideas; as reclamacións fanse na outra. Seguinte!

AUTORA: É que levo varias semanas diante do ordenador e non apareceron.

CALÍOPE: (Fozando no ordenador) Entregou o 036 compulsado: o anexo da solicitude de musa para artista en crise?

AUTORIA: Si.

CALÍOPE: Déame o resguardo, que hoxe vai mal a conexión…

AUTORA: (Dalle o papel) Está todo: tomei psicotrópicos, limpei o escritorio, prendín as candeas no altar de adoración e chorei polo síndrome da impostora. Pasou algo?

CALÍOPE: (Loita co ordenador) Cago na… Definitivamente este chisme non vai. (Déixao) Dígame: Cal era o tema a inspirar?

AUTORA: Estupidez Artificial…

CALÍOPE: E para que o quería?

AUTORA: Para un torneo de dramaturxia en Cangas. No formulario pedía expresamente que me visitara Talía.

CALÍOPE: A cantante de “Amor a la mexicana”?

AUTORA: A musa.

CALÍOPE: Hoxe non está.

AUTORA: A ver… si saíron cousas pero sen humor. De aí a reclamación.

CALÍOPE: Xa lle dixen que aquí damos ideas e mellorías pero non atendemos reclamacións; iso depende directamente do Ministerio do Ego.

AUTORA: Non sabía…

CALÍOPE: Este é o de Inspiración, en exteriores, o ego está no seu interior. Seguinte!

AUTORA: É que teño un bloqueo.

CALÍOPE: Para iso estamos. Insista. (A público) Gústanos facernos de rogar.

AUTORA: Non lle levará moito tempo. 15 minutos de comedia…

Calíope pon as lentes e revisa o papel.

CALÍOPE: A ver, vostede onde ten puntos é na súa faceta de poeta, cunha obra baseada en experiencias persoais profundamente patéticas. Tamén escribe teatro?

AUTORA: Teatro e o que faga falta; teño que pagar autónomos.

CALÍOPE: Síntoo.

AUTORA: Grazas.

CALÍOPE: Percibiu axuda para o seu último proxecto?

AUTORA: Si.

CALÍOPE: Entón esta subvención é incompatible.

AUTORA: Non teño puntos polas creacións anteriores?

CALÍOPE: Si, pero non valen un patacón e temos un cupo limitado para artistas que non teñen a xentileza de mencionarnos nos créditos.

AUTORA: Iso pódese arranxar...

CALÍOPE: (Foza no ordenador) A ver, bebeu as 3 copas de absenta?

AUTORA: Bebinas.

CALÍOPE: E entregou o aval de reflexión e desesperación?

AUTORA: Tamén, e a maiores vin programas repetidos de “Luar”. Non sei que máis podo facer!

CALÍOPE: (Ao ordenador) Por fin! Que manía de informatizalo todo! Mire, polo que vexo aquí esta solicitude xa foi tramitada. Lamento comunicarlle que non lle quedan ideas dispoñibles ata dentro duns meses. Pensou en cambiar de profesión?

AUTORA: Non sei facer outra cousa.

CALÍOPE: (Amable) No Eroski buscan persoal. (Asertiva) Seguinte!

AUTORA: Por favor, revíseo de volta.

CALÍOPE: Por favor, deixe paso. Estamos en servizos mínimos.

AUTORA: E logo?

CALÍOPE: A metade da plantilla de musas está en folga pola aparición do Chat GPT.

AUTORA: Pero o meu caso…

CALÍOPE: O seu caso… A ver, como llo digo? Leva dúas décadas pegada ao móvil e non le por iso perdeu a capacidade de imaxinar, que vai ligada á capacidade de pensar. Como todo o mundo! Sen pensar! E logo pasa o que pasa!

AUTORA: Non entendo.

CALÍOPE: O das últimas eleccións, por exemplo.

AUTORA: Mire, na solicitude puxen que non quería chistes de política porque a min a política non me fai chiste. Máis ben cabréame.

CALÍOPE: (Ao seu) O Olimpo está en decadencia.

AUTORA: Pero que pasou ese día?

CALÍOPE: Que día?

AUTORA: O das eleccións. Por que non se manifestaron?

CALÍOPE: Os domingos temos reunión co sindicato. Estamos loitando para que non nos chamen de resaca. As musas tamén temos dereitos.

AUTORA: Entendo, pero mire a solicitude…

CALÍOPE: O noso é un traballo delicado, entende? Non se pode inspirar ao chou.

AUTORA: Non lle quero dar pena pero é que por este traballo danme 200€ e necesítoos para os recibos da luz. Por favor, podería facer algo?

CALÍOPE: (Mira o reloxo) Mire, son as 3 da mañá, Talía está agora dándolle momentazos aos borrachos de Galicia e Portugal. Están a piques de espertar en Hollywood e ademais anda a voltas cunha comedia Noruega para Netflix e as nórdicas, cústanlle. Pregunte por ela nun días.

AUTORA: Pero é urxente. O prazo de entrega remata nunhas horas.

CALÍOPE: Eu son Calíope se lle podo servir…

AUTORA: Calíope?

CALÍOPE: (Adorable) Máis de 2.000 anos de experiencia en poesía e retórica. Quéreme?

AUTORA: É que na miña solicitude pedía expresamente que fose Talía quen me iluminara.

CALÍOPE: (Ofendida) Pois se lle faltan luces probe nun bazar chinés, que falan moi glacioso ou tire para Vigo, que teñen de sobra. Seguinte!

AUTORA: Por favor…

CALÍOPE: Temos pouco persoal e agora, pola competencia desleal, hai moita Baixa por depresión. Por iso vamos á folga, entende? Queremos seguro médico e acabar coa Intelixencia Artificial.

AUTORA: Eu fixen todo o que se pide…

CALÍOPE: (Ao seu) Non temos nin corte para o café!

AUTORA: É que non me queda tempo…

CALÍOPE: (Segue) Nin moscosos. Eu na vida collín unha baixa!

AUTORA: Musa, céntrese, por Zeus! Unha idea pequena, pequeniña, minúscula. A xente do Morrazo é guerrilleira, quere humor cañeiro. Non lle sobra algo por aí?

CALÍOPE: Eu non teño man para a comedia.

AUTORA: Imaxino ao público pensando: “esta peza é penosa, que acabe xa!”

CALÍOPE: Disculpe.

AUTORA: “Pobres actrices, o que lles tocou ler!”, “Só se salvaría algo se o escribise outro autor” ...

CALÍOPE: Escoite!

AUTORA: “Quedoume a roupa no tendal. A nova dramaturxia galega é unha merda. Xa acabou o verán…”

CALÍOPE: SEÑORA! Se ten problemas de autoestima esta tampouco é a sala de atención. Pode achegarse á Realidade, agocharse baixo as sabas da Desidia e comer un bote de Nocilla. Seguinte!

AUTORA: Só queda esa opción?

CALÍOPE: Pode comer Nocilla ou ir a terapia. Vostede elixe.

AUTORA: Por favor revise os papéis.

CALÍOPE: (Suspira) Mire. Aquí hai un erro de forma. Parágrafo 43. Para a aparición da musa, a persoa solicitante comprométese a formarse, traballar previamente un mínimo de 30 horas e procrastinar con sentimento de culpa un máximo de 95. Neste punto…

AUTORA: Paseime de tempo.

CALÍOPE: E faltoulle culpa.

AUTORA: A procesión vai por dentro?

CALÍOPE: Bo intento. Seguinte!

A Autora cruza os brazos e non marcha.

CALÍOPE: Está paralizando a cola!!!

AUTORA: Como podo falar con Talía?

CALÍOPE: Agora ha de estar na imprenta. Fixo camisolas para a manifa co lema “MUSAS DO METAL: o GPT é o mal”. Quere que lle garde unha?

AUTORA: E cando volve?

CALÍOPE: Logo ten citas con monologuistas. (Insiste) Solidarícese coa causa! Tamén temos rifas.

AUTORA: Por favor…

CALÍOPE: Mire, a estas alturas, só lle podo ofrecer inspiración para perder o tempo ou imaxinar o peor. Teña, un bono para fustigarse. (Teclea)

AUTORA: Vanme caer anos de prisión por escribir chistes malos, 5 segundos menos para que remate o prazo, 6, 7, tiña que ter feito económicas…

CALÍOPE: Podo facilitarlle poemas morriñentos do seu pasado creativo ou enfermidades mortais imaxinarias.

AUTORA: A semana pasada escribín: “estou no hospital, cun cancro de ideas, en fase terminal…”

CALÍOPE: (Bate no teclado) Dígolle que a tecnoloxía vai acabar comigo! Síntoo, non podo axudala máis, porque o seu arquivo xa está subido á nube. Seguinte!

AUTORA: Unha idea, por favor, teña piedade.

CALÍOPE: (Enfandada) Dígolle que a súa solicitude de musa xa está tramitada!

AUTORA: E eu dígolle que non! Que non apareceu!

CALÍOPE: Hai dúas semanas foi Euterpe e propúxolle a idea dun musical de robots humanoides con cancións en código binario e non a colleu.

AUTORA: É que non se entende! (Canta) “0-1001-100 significa I love you”.

CALÍOPE: Polo menos ten ritmo.

AUTORA: Terá ritmo pero non ten graza.

CALÍOPE: A pobre Euter está rodeada de músicos do conservatorio e de reguetón. Está machacada a pobre. Melpómene tamén foi.

AUTORA: E non daba marchado! Pero só contaba traxedias. Falaba sen parar da miña conta bancaria.

CALÍOPE: Un pouco dramas, é. Pero, mire, aquí está. Talía apareceu e vostede estaba ocupada. Especifica: “na cama, cun aparello electrónico.”

AUTORA: O portátil?

CALÍOPE: O outro, o das noites solitarias.

AUTORA: Como sabe iso?

CALÍOPE: Aquí sábese todo.

AUTORA: Pois non me lembro.

CALÍOPE: Clío deixouno por escrito.

AUTORA: Clío?

CALÍOPE: A compañeira que se ocupa da Historia.

AUTORA: Ten que ser unha fake news.

CALÍOPE: Pode ser. Non lle digo que non, porque Clío tamén as traballa, pero aquí afirma que vostede dixo: “Agora vou… agora escribo a idea… en canto meee…”

AUTORA: (Recordando avergoñada) Ai, xa. Verá, é que xusto nese momento fantaseaba con que me bicaba con Luis Tosar e como comprenderá…

CALÍOPE: Talía di que insistiu ao longo deses 5 minutos mentres vostede se… “Seguía ocupada co aparello”, puntualiza Clío.

AUTORA: Enténdame: eu empecei pensando que me chegaba á casa por Amazon Jason Momoa, o “Aquaman”, guapo, cheirando a mar, co… tridente… Pero o paquete resultou ser de Ali Exprés. E xa sabe como vai, pedín a Aquaman pero tróuxome a Tosar.

CALÍOPE: Talía estivo esperando e vostede quedou durmida.

AUTORA: Pero por que me borrou a memoria?

CALÍOPE: É o procedemento habitual.

AUTORA: Pero se a idea xa era miña! Santa Rita Rita Rita…

CALÍOPE: Santa Rita está en outro sindicato. Vostede nin sequera tomou nota nun mísero post-it! Isto pasa moito. Chámannos e logo déixannos no sofá coa idea murchando.

AUTORA: É que Tosar é moito Tosar.

CALÍOPE: Non lle digo que non; ten o seu punto. Pero as musas son para xente seria, non para feirantas, laméntoo. Seguinte!

AUTORA: E pódese recuperar?

CALÍOPE: (Con falsa paciencia) O que?

AUTORA: A idea de Talía.

CALÍOPE: Desapareceu! Chao! Kaput! Isto vai “pum, pum, pum”! Se non fas caso no momento, pista! E perdoa o tuteo pero xa hai confianza.

AUTORA: Quere un café?

CALÍOPE: Mira, eu sei do que falo. Fun musa de Rosalía…

AUTORA: De cal?

CALÍOPE: Das dúas. Inspirei a Dante e a Petrarca, a Lorca e a Shakespeare, e daquela non había post-its.

AUTORA: Se é por falta de post-its…

CALÍOPE: A ti, filliña, sóbranche post-its, o que che falta é… (A público) Vou ser amable. (A ela) “Motivación”.

AUTORA: Motivación téñoa toda. Chispa é o que busco. Por favor, déame unha idea sobre estupidez artificial, estupidez artificial…

CALÍOPE: (Sinala) Mira, ese de aí non é Aquaman?

Calíope marcha.

AUTORA: Onde?

Autora vai caendo nun soño profundo.

AUTORA: (Soñando) Hahaha, aí teño cóxegas, Luis…

Calíope, perdón, Talía, enérxica, sorrinte e cunha máscara na man entra bailando. De costas, tócalle no ombreiro á Escritora, que esperta dun sobresalto.

AUTORA: Estupidez! Estupidez artificial!

A autora mira o reloxo.

AUTORA: Merda!

Autora dá voltas pensando ata que decide coller o teléfono.

AUTORA: Siri, abre Chat GPT. Escribe un texto sobre…

TALÍA: (Canta e baila) “A-mor a la mexicana, nanana na nanana…”

AUTORA: Ahhh!

Afástase de Talía, colle o rotulador e apúntaa.

TALÍA: Vale que non son Afrodita pero non estou tan mal…

AUTORA: Quen es? Como entraches aquí? Socorro!

TALÍA: Non querías unha camisola?

AUTORA: (Analizando) Vestido vaporoso. Máscara…

TALÍA: (Canta e baila) “Caballo, bota y sombrero. Tequila tabaco y ron!” Merda! Teño esa canción pegada desde os 90!

AUTORA: Ou es unha tarada mental ou es…

TALÍA: (Dalle a man) Talía. Musa de profesión.

AUTORA: Pensei que non viñas…

TALÍA: Máis de 2.000 anos facendo humor. Queres referencias? Teño memes e stickers en oferta.

AUTORA: Referencias non, só unha boa idea.

TALÍA: (Senta amolada) Nin licor me deches e xa me fas traballar?

AUTORA: Nocilla?

TALÍA: Non podo. Operación bikini. (Pon as gafas). A ver, volvimos tramitar a túa solicitude pero que saibas que esta é a última vez que veño se volves empregar o Chat GPT.

AUTORA: Si, si.

TALÍA: E se non me fas caso á primeira!

AUTORA: Prometido!

TALÍA: Como se estás fodendo co puto Luis Tosar!

AUTORA: (Dubida un segundo) Eh… Xúrocho pola miña vida!

TALÍA: De acordo. Estupidez artificial. Procesando. (Escacha a rir) Estás lista?

AUTORA: Dime!

TALÍA: Vas escribir… Chan, chan, chaaan!

AUTORA: Bule que non hai tempo…

TALÍA: Unha parodia sobre Isabel Díaz Ayuso!

AUTORA: Non entendo… Porque é estúpida e artificial?

TALÍA: (Asente) Ti faime caso, que sei o que funciona.

AUTORA: Ti mandas.

Talía coloca as súas mans nas tempas da Autora.

TALÍA: Repite: “O Chat GPT é o mal!”

AUTORA: O Chat GPT é o mal!

TALÍA: Vivan as Musas do Metal!

AUTORA: Vivan!

Autora escacha a rir e escribe a toda velocidade.

AUTORA: Veña, que chegamos, queda un minuto! Luis, aparta, que este non é o momento. Saco o PDF, meto o arquivo adxunto no correo e…

Escuro.

AUTORA: Meeeeeerda!